Το σαββατοκύριακο που πέρασε πήγαμε στη Σίφνο για το γάμο μιας συναδέλφου.
Συβούρβουλοι, όλο το γραφείο.
Μη ρωτήσετε τί έκανα: δε θυμάμαι, έτρωγα.
Πέραν αυτού, θυμήθηκα να βγάλω και μερικές φωτογραφίες.
Βασικά αυτή είναι η Σέριφος.
Κι αυτή η Σέριφος είναι. Ήταν η ώρα που έβγαζα τα άντερά μου λόγω του κουνήματος του καραβιού.
Αυτή πάλι είναι η Σίφνος, το καταλάβατε, φαντάζομαι, είναι προφανές.
Τέχνη κι έτσι, λες και δε χτυπιόμουν 4 ώρες σα φραπές μέσα στο παπόρι.
Δεν είναι αυτό που νομίζετε.
Το χέρι του μπαλονιού είναι, που το κρατάω για να μη σπάσει, μέχρι να το πάει η μαμά της νύφης σε κάτι κοριτσάκια.
Μαντέψτε: τελικά ξεφούσκωσε.
"Κάνε λίγο αέρα, γκάνιασα τόση ώρα στη λαλάγκα"
"Κάνω, αλλά να διοχετεύσω και την έμφυτη τσαχπινιά μου σε ένα τακουνάκι, τώρα που έμαθα και τί σημαίνει ποδοσφαιρικά"
Τούτη την ιερή άμμο στον Πλατύ Γιαλό έχει πατήσει ο Κώστας ο Σημίτης και το κλείνω εδώ το θέμα, για να μη συγκινηθώ κι άλλο.
Κρατηθείτε λίγο, μαντάμ, δε θα χωράτε να περάσετε απ' τη μπουκαπόρτα του Σητζέτ σε λίγο.
Περί αναγκών.
Στην άκρη του πελάγου έκατσα και χώνεψα.
Το στενό της Απολλωνίας, απόγευμα, άδειο, για εμάς τις Πόντιες που δε σκεφτήκαμε ότι στα νησιά το απόγευμα ο κόσμος πάει για ύπνο και δεν περιμένει εμάς να πάμε να ψωνίσουμε πήλινες σαλατιέρες.
Η εκκλησία της Χρυσοπηγής. Για την ακρίβεια, ένα κτίριο αριστερά από την εκκλησία.
Δεν έβγαλα την εκκλησία από αυτή την πλευρά, διότι ήταν στην είσοδό της η νύφη από τον προηγούμενο γάμο και μου χάλαγε το πλάνο.
Είναι καταφανώς στραβή η λήψη, αλλά ο αέρας μου έπαιρνε το χέρι (και το φόρεμα, οπότε έκανα τη Μέριλιν, λίγο πιο κοντή κι ενδεχομένως πιο χοντρή).
Καλλιτέχνης θα πει.
Η εκκλησία. Όπου μπούκαρε ένας κύριος, μόλις ξεκίνησε το μυστήριο, με ένα ποτήρι Haig. Άξιος.
Η θέα από το ιερό.
Στο ενδιάμεσο των δυο φωτογραφιών, από την ώρα που πήγαμε στο τραπέζι μέχρι το επόμενο απόγευμα, δε μπορούσα να πάρω άλλες, έτρωγα.
Οι Καμάρες, το επόμενο μεσημέρι, καθώς περιμένουμε το πλοίο.
Φυσικά είναι στραβή.
Κι αυτή το ίδιο.
Επ, τί έχουμε εδώ;
Να έχεις όρεξη να σπας.
Να ζήσετε [πώς μπαίνει η καρδούλα, δεν ξέρω]
Ο Μπάτμαν των Κυκλάδων.
[Πού πάει η μουρλοκακομοίρα]