20. Mogwai – Hardcore Will Never Die But You Will«Σ’ ένα καρυδότσουφλο»:
Ηλεκτρικά παραμορφωμένα βήματα, πλήκτρα να «χάνεσαι-γιατί-ρεμβάζεις», μελωδίες άλλοτε δεμένες με τα τύμπανα, άλλοτε σε διάσταση μ’ αυτά, να ορθώνονται ξεχωριστά, γεμίζοντας το χώρο (και το αυτί). Φρένο – γκάζι μέχρι την κάθε κορύφωση.
Πώς και πού;
Στο σπίτι, χωρίς κόσμο, γιατί θα χάνεις τη συζήτηση προσπαθώντας ν’ ακούσεις πιο προσεκτικά τα «περάσματα», τα ups-and-downs, τα «γκρούτζου-γκρούτζου», τα φωνητικά – όπου υπάρχουν.
Και πού αλλού;
Περπάτημα στο κέντρο της πόλης με γρήγορο ρυθμό, Κολοκοτρώνη – Ακρόπολη σε ένα τέταρτο. Πρόσεχε μόνο μην απορροφηθείς από τα επίπεδα των πλήκτρων και τις μπασογραμμές, παρα-ρεμβάσεις στο αστικό περιβάλλον και σε πατήσει κανένα μηχανάκι.
Ετικέτες Μαριγώ με λεν και μένα, μουσική, blogovision2011
35 36 37 38